Nestor vrijwilligers Wim
Met zijn 77 jaar is Wim de oudste vrijwilliger bij Betuwe Wereldwijd. Na 9 jaar vrijwilligerswerk heeft hij het nog prima naar zijn zin. In die tijd knapte hij een kleine 400 hand- en trapnaaimachines op. Dat werk wordt hem wat te zwaar. Binnenkort wordt hij ingewerkt in het uitsorteren, nakijken en opbergen van handgereedschappen. Zijn werkplek heeft hij alvast opnieuw ingericht, maar in de kelder staan weer genoeg nieuwe naaimachines te wachten om opgeknapt te worden. Meer vrijwilligers voor de naaimachinerevisie zijn erg welkom, de vacature staat op onze site.
Wim begon als jongen van 14 jaar bij de Culemborgse meubelfirma GISPEN. De firma is bij veel mensen bekend van de populaire ‘vintage’ eetkamerstoelen met ribfluwelen bekleding en gebogen stalen buizen. Wim moest bij Gispen eerst een opleiding metaal bewerken ‘bank- en plaatwerk’ volgen. Vanaf het begin gaf hij aan dat hij graag op de tekenkamer terecht wilde komen. In de avonduren haalde hij verschillende diploma’s. Van leerling-tekenaar werkte hij zich op tot productontwikkelaar. Wim: “Ontwerpers schoven je schetsen en ideeën aan, dat moest je gaan ontwikkelen en daarna ging je zoveel mogelijk proefmodellen maken. Die presenteerde je dan en daar werd uit gekozen. De stijl waar je binnen moest blijven werd vooraf aangegeven samen met herkenbare Gispen-elementen.” Wim is tot aan zijn vervroegde pensionering bij Gispen gebleven, in totaal 46 jaar: “Ik had het heel goed bij Gispen, er was goede sociale zekerheid, maar aan het eind nam de werkdruk wel toe.”
“Zolang het kan, wil ik doorgaan met vrijwilligerswerk”
Op zijn 65-ste kreeg Wim een snorbrommerongeluk. Nog steeds kampt hij met de gevolgen. Wim: “Ik ben niet langer de behanger en de elektricien van de familie, maar ik ben nooit bij de pakken neer gaan zitten. Ik leef naar mijn beperkingen en ik heb schik in mijn leven.” Gelukkig heeft hij zijn technische inzicht behouden. Vrijwilligerswerk doen is belangrijk voor hem: “Ik vind het fijn dat ik hier drie ochtenden per week bezig kan zijn, dat doet me toch ook wel goed. Mijn kortetermijngeheugen is behoorlijk aangetast, ik wil actief blijven. De combinatie van kijken, nadenken en met je handen werken, dat bevalt me ontzettend goed. Het werk is een therapie voor mijn hersenen en mijn lichaam.”
De rest van de week traint Wim zijn hersenen met woordzoekers en zijn lichaam door te fietsen. Wim is thuis ook altijd met vormgeving bezig geweest. Hij maakt prachtige lampen en ramen van in glas-in-lood. Zijn huis staat er vol mee en voor een opdracht is hij nog steeds in. Hoe Wim zijn toekomst ziet? “Zolang het kan, wil ik doorgaan met vrijwilligerswerk.”