Ronald levert graag kwaliteit

ronald1.jpg

Ronald werkt nog maar kort als vrijwilliger bij Betuwe Wereldwijd. Als voormalig Kwaliteit-, Arbo- en Milieumanager lag zijn focus bij werkprocessen. Hij blijft van nature sterk gericht op efficiëncy en houdt van geordend werken. “Op een ochtend heb ik bijvoorbeeld een doosje gepakt en alle boutjes en moertjes die ik vaak nodig heb in verschillende vakjes bij elkaar gesorteerd.”  

Op de maandag- en woensdagochtenden knapt hij in de werkplaats fietsen op. Eigenlijk heeft Ronald nu niet veel tijd voor een interview. Het frustreert hem soms om naar huis te gaan en naar zijn zin die ochtend te weinig fietsen onderhanden te hebben genomen. “Maar als het wel lukt, is het heel bevredigend”, voegt hij toe. We spreken af dat hij doorwerkt aan de klassieke groene herengazelle die in nu de fietslift hangt, terwijl hij verder over zichzelf en zijn werk vertelt. “Dit soort fietsen neem ik het liefste, je ziet gewoon dat alle onderdelen heel degelijk gemaakt zijn. Ik breng nu een nieuwe bekabeling voor de verlichting aan. Fietslichtjes op batterijen, dat werkt niet in Afrika.  Batterijen zijn veel te duur en dit is duurzamer. Het is erg belangrijk dat het licht het goed doet en dat er een reflector op de fiets zit. Ik ken Afrika niet, maar ik stel me zo voor als je daar ’s avonds op een onverlichte weg rijdt, dat dat van levensbelang is.” Fietsen maken heeft hem altijd erg getrokken, maar Ronald heeft geen opleiding in die richting gehad. Zijn collega Mustafa is een volleerd fietsenmaker en kan hem fijne kneepjes van het vak bijbrengen.  

Naast knutselen en houtbewerken heeft Ronald fotografie als grote hobby. “De nu populaire ‘streetfotografie’ is het niet voor mij. Ik fotografeer meestal de natuur en druk mijn foto’s vaak in groot formaat af”, vertelt hij. Zijn familie vergeet hij zeker niet. “Het is jammer dat ik zo weinig foto’s van vroeger heb waar we met het hele gezin opstaan. Als kinderen wilden wij niet op de foto worden gezet en nu heb ik helaas vooral foto’s van landschapjes van vroeger! Dat wil ik niet voor mijn kinderen.”

Gerda Van Rhier